"ก็ทำให้จงอินหายโกรธเราไง"
มือเริ่มรูดซิปและแกะเข็มขัดออก ก่อนจะเหลือไว้แค่ชั้นในสีเข้มของจงอิน ส่วนอ่อนไหวเริ่มผงาดทีละนิด
"อ่า.. เราตั้งใจจะจูบเซฮุนเฉย..เฉยๆนะ"
"อื้อ.."
ผมขานรับแค่นั้นก่อนจะทรุดนั่งลงไประหว่างขาของคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า จงอินเชิดหน้าขึ้นหลับตาพริ้มรับสัมผัสของผมก่อนจะกระตุกเบาๆเมื่อส่วนอ่อนไหว หรือคิมน้อยถูกครอบครองโดยปากผม
"อ่า... เซฮุน อึก"
เสียงครางกระเส่า เมื่อผมเริ่มดูดมันเหมือนกำลังกินชานมไข่มุขของโปรด เมื่อรู้สึกว่าคิมน้อยเริ่มแข็งแรงและยืนได้ด้วยตัวเองแล้ว ก็ลุกขึ้นไปจู่โจมปากคนรักตรงหน้าทันที
"ถอดเสื้อให้ฮุนหน่อยสิครับ"
ยอมรับว่าผมกำลังยั่ว.. วันนี้จงอินของผมน่ารักมากๆเลยนี่นา~
คนผิวแทนเบียดจูบเข้ามาอีกครั้ง คราวนี้เร่าร้อนกว่าเดิมแถมมือยังแกะกระดุมเสื้อให้ผมไปพร้อมๆกัน ริมฝีปากร้อนกดจูบหนักลงมาที่คอผมก่อนจะไล่ลงไปเรื่อยๆขนถึงขอบกางเกง มือจงอินวุ่นวายอยู่ตรงนั้นสักพักก่อนผมจะรู้สึกร้อนในตัวมากกว่าเดิมเมื่อปากร้อนของคนที่เคยอยู่ตรงหน้าแต่ตอนนี้กลับลดตัวลงไปที่หว่างขาผมครอบงำโอน้อยจนมิดซะแล้ว
"อ่า จงอินนา.."
มือร้อนจับแก่นรูดขึ้นลงเร็วๆก่อนจะจูบมันไปด้วยอย่างรักใคร่(?) จนในที่สุดผมก็กระตุกเกรงจนน้ำสีขุ่นไหลเยิ้มออกมา จงอินทำความสะอาดให้ผมจนหมดก่อนจะจับผมหันหลังแล้วเริ่มเอานิ้วร้อนสอดเข้ามาทีละนิ้ว
"อ้ะ อ๊า! บะ เบาๆ"
ผมรู้สึกถึงความแฉะและร้อนจากคนข้างหลัง ซึ่งกำลังวุ่นวายกับช่องทางรักของผมอยู่ แน่นอนว่าผมน่ะ..
"จงอินนา เข้า..เข้ามาเลย"
นิ้วสามนิ้วหยุดจังหวะทันทีเมื่อสิ้นเสียงผม ก่อนสิ่งบางสิ่ง(?)ที่แข็งและเจ็บกว่านิ้วของคนข้างหลังจะดันเข้ามา
"ซี้ด.. ฮุนอย่าเกร็ง"
"อื้อ แฮ่ก.."
ผมหอบหายใจแรงขึ้นเมื่อจงอินกระแทกเข้ามาเบาๆ จากเบาๆกลายเป็นแรงขึ้นตามอารมณ์ที่ประทุ จนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่น
"อ๊ะ อ๊า จะ จงอินนา ฮื่อ~"
"อาา ฮุน เรียก อีกสิ เรียกอีก "
"จะ จงอินนา~ ฮ๊ะ อ๊าา!!"
คนข้างหลังกระแทกเข้ามารัวๆ ก่อนจะจับผมไปพิงผนังห้องและหันหน้าเข้าหาตัวเอง จงอินก้มลงมาจูบผมก่อนจะกระแทกรัวๆอีกครั้งเมื่อใกล้ถึงฝั่ง มือที่ว่างๆอยู่ก็ปรนเปรอผมจนจะเสร็จเป็นครั้งที่สอง คนตรงหน้าดึง'ของ'ออกก่อนจะเอามาจ่อปากผม
"อม"
คำเดียวรู้เรื่องครับ
ผมทำตามก่อนไอ้น้ำขุ่นๆของเจ้าตัวตรงหน้าจะล้นออกมาจากปากผม แถมยังใจดีประกบปากลงมาอีกครั้งเพื่อช่วยทำความสะอาด คราวนี่ผมทรุดลงกับพื้นเพราะหมดแรงจริงแล้วครับ เสื้อนักเรียนที่คาอยู่ก็ถูกติดกระดุมโดยฝีมือคนตรงหน้า พอช้อนตามองจงอินที่โกรธอยู่ก็ต้องหลับตาเพราะสัมผัสอุ่นๆจากริมฝีปากคนตรงหน้ามาจูบที่หน้าผาก
"ง้อเก่งนะเนี้ย"
"แล้วตัวงอนเค้าทำไมอ่ะ"
ผมถามพลางช่วยติดกระดุมเสื้อให้จงอินจนถึงเม็ดสุดท้าย
"อย่ามองผู้ชายตาเยิ้มแบบนั้นอีก"
"ง่อวว ไม่ทำแล้ว"
ผมกอดแขนจงอินแล้วเอาหน้าถูๆ ก่อนจะโดนเขกหัวเบาๆ แล้วพากันหัวเราะ
เห่อออออ คนขี้เอาขี้งอนจีจี
อิอิ
