#แฟนผมน่ะมุ้งมิ้ง ตอนที่2 NC คัท

พูดไม่พอผลักผมลงนอนกับโซฟาก่อนจะคร่อมทับพร้อมด้วยความมือไวที่ผมเคยบอกว่ามันฟินสุดๆ มันถอดเสื้อยืดผมออกแล้วครับพร้อมทั้งมือมันเริ่มสะเปะสะปะไปทั่วหน้าท้องทำเอาผมเริ่มเกร็งตัวแล้ว


"ตัวเองขึ้นมาก่อน"


ผมบอกมันที่ยังเมามันส์อยู่กับสะดือผม มันเงยหน้าขึ้นมามองก่อนจะยืดตัวขึ้นมาหาผม ผมคล้องคอมันไว้ก่อนจะกดหน้ามันลงมาแล้วเบียดจูบลงไป จงอินจูบตอบผมอย่างดีมากๆครับ ดีจนลิ้นแม่งสอดเข้ามาไม่พอมือยังเศือกลูบๆตรงน้องฮุนอีก 


"อ๊า ตัวเองอย่าพึ่งจับครับ"


"อือ..."


มันไม่สนใจอีกแล้วครับ ครางรับก็เท่านั้น จงอินกำลังเริ่มซุกไซร้ที่ซอกคอผมพร้อมกับถอดกางเกงผมออกแล้วเลื่อนลงไปจูบกับน้องฮุนทันทีที่แก้กางเกงได้ คือกูใส่แค่บ็อกเซอร์ไง หร่า..


"อึก..จะ จงอิน"


"ว่าไงที่รัก.."


มันพูดพลางรูดน้องฮุนขึ้นลงๆแบบนั้นจนมันชี้โด่เด่ ผมทำหน้าแหยใส่มันก่อนจะฮึดแรงสุดท้ายที่มีพลิกตัวเองขึ้นคร่อมมันแทน



"อย่าพึ่งสิครับ.."


บอกมันก่อนจะก้มลงจูบมันพร้อมทั้งมือแกะกางเกงนอนของมันออก จงอินมองผมด้วยสายตาที่ล้อเลียนจนผมต้องเลื่อนไปหอมแก้มมันอีกครั้ง


"เค้าอยากทำ.."


พูดกับมันก่อนจะก้มลงไปดูดไอติมสีเข้มนั่นเบาๆจนมันครางออกมาด้วยความพอใจ


"อา..เซฮุน.."

จงอินจับหัวผมให้มุดเจ้ามุดออกหว่างขาก่อนจะจับให้หัวผมหยุดค้างไว้แบบนั้นแล้วก็ดึงให้ผมไปนั่งบนตักมันอีกครั้ง


"จะทำเองหรือจะให้ทำให้"


"ทำให้หน่อย"

ผมตอบมันก่อนจะอ้าขาให้ทั้งๆที่นั่งอยู่บนตัก จงอินยิ้มน้อยๆก่อนจะสอดนิ้วเข้ามาในตัวผมทีละนิ้วจนครบสี่นิ้วแล้วเริ่มกดย้ำๆพลางดึงเข้าดึงออก


"อ๊ะ อ๊ะ.. แรงอีกครับตัวเอง "


ผมเงยหน้าขึ้นมองเพดานทำตาปรือก่อนจะบอกให้จงอินชักมือเร็วๆ มันเอามือออกก่อนจะก้มมาไซร้คอผมอีกที ก่อนที่ผมจะรู้สึกเจ็บๆที่บั้นท้ายอีกครั้งเพราะมันเริ่มสอดเข้ามาแล้ว


"ตัวเอง เจ็บ.."


"ฮุนอย่ายั่ว"


"งืออ"


"บอกว่าอย่ายั่ว"


"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ จะ เจ็บนะ"


มันกระแทกเข้าออกเร็วๆสามสี่รอบก่อนที่ผมจะตะครุบมันไว้


"ยั่วเองทำไมล่ะ"


"เค้ายั่วตรงไหนครับ"


"ทุกตรงน่ะแหละ"


อ้าว อีนี่จะเอาไงกับชีวิตกูเนี้ย



แล้วมันก็กระแทกมาไม่ยั้งจนผมร้องไม่เป็นภาษาอีกครั้งก่อนมันจะพลิกให้ผมทำท่าหันหลังให้มันแล้วก็กระแทกใส่อีก ผมจิกโซฟาแทบขาดเพราะความเสียวแล่นเข้ามา จงอินเป็นคนรักที่ดีมากครับ มือมันยังช่วยผมอยู่ตอนนี้พร้อมกับช่วยตัวมันเองด้วย


แล้วกิจกรรมก็ชะงักไว้เพราะเสียงโน๊ตสามคัพเพิ่ลสีขาวของผมดังขึ้น ผมเอื้อมมือไปรับมันก่อนจะกรอกเสียงลงไปโดยไม่สนใจว่าจงอินจะทำอะไรตามใจตัวเองหรือเปล่า


"แฮ่ก ฮะ ฮัลโหลว"


[ อีเซอะ อยู่ไหนฮะ พวกกูมาถึงบ้านพี่ลู่หมดแล้วนะ]


"แปปเดี๋ยวจะออกไปละ อ๊ะ จงอิน อย่าพึ่งสิครับ"


ผมเริ่มคำรามอีกครั้งเมื่อรู้สึกเจ็บประตูหลังเพราะผัวดำขรรมเริ่มกระแทกช้าๆ


[...]


"อีแรด โหลๆ อยู่ป่ะเนี้ย อ๊า..ตัวเอง เดี๋ยวก่อนสิครับ"


[....]

กูไม่สนใจห่าเหวอะไรแล้วครับคว่ำโทรศัพท์ทิ้งไว้ก่อนจะครางออกมาอีกครั้งเพราะไอ้คนขี้แกล้ง


"อ๊า อ๊ะ อ๊ะ ตัวเอง แรงอีก ฮื้ออ"


"ซี๊ด อา..ฮุน..เรียกชื่อสิที่รัก"


"จงอินนา อึก..อ๊ะ อ๊าา แรงอีก จะเสร็จแล้ว"

แล้วมันก็แทกมาอีกครั้งด้วยความเร็วเต็มแมกซ์จนในที่สุดก็กระตุกเกร็งปล่อยของออกมาพร้อมๆกันก่อนมันจะดึงผมไปนั่งตักแล้วพลิกโทรศัพท์ที่ผมถืออยู่ออกมาดู


"ไม่ได้วางนิครับ?"


ห๊ะ? มันคือความบัดซ๊บอัลไลตอบ



ผมหยิบโทรศัพท์จากมือจงอินก่อนจะกรอกเสียงลงไป


"อีแรด ถ้าฟังอยู่ก็ตอบด้วย"


[อะ เออ.. เอาเสร็จยังล่ะสรั่ด รีบๆมา แค่นี้นะ]




แล้วมันก็วางไป แหม ทำเหมือนไม่เคยโทรมาแล้วดันมาฟังอะไรแบบนี้ ทำเป็นสาวน้อยกำลังเวอร์จิ้นเชียวนะมึง





กลับไปอ่านต่อจย้าา
http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1107310&chapter=2